Column Monique Suttorp: Levenskunst als ideaal!

Wist je dat dit nieuwe jaar, nog maar net vier dagen oud, bij mij veel chaos heeft gebracht? Allerlei zaken (zoals ‘nog nooit zoveel pintransacties op één dag’ en een fantastische ‘einde jaars beursrally’) lijken niet te kunnen kloppen volgens mijn ‘gut-feeling’. Onlangs ook documentaires gezien (Thrive & Tegenlicht, met Joris Luyendijk van Bankenblog) waarvan ik niet wíl dat ze kloppen maar mijn ‘gut-feeling’  zegt dat ze wél kloppen! Mijn interne behoefte aan zekerheid wankelt…. Wat is waar?

Natuurlijk wil ik opgewekt het nieuwe jaar in: Nieuw jaar – nieuwe kansen!!! De waarheid is dat we gewoon een paar dagen verder zijn dan het ‘oude jaar’ en dat ook de jaartelling bedacht is en zeker niet een vaststaande ‘waarheid’. Het is een ‘mindset’ binnen een bepaalde cultuur, degene waarin ik leef.

Als ik al dat manipulerende nieuws, dat geheel buiten mijn invloedssfeer ligt, nu eens laat voor wat het is? Wat blijft er dan over?

Nog herstellende van een griepje (mijn persoonlijke ‘oude jaarsrally’ = 3 dagen bed!) en mogelijk beïnvloedt dit mijn denken nog komt het toch neer op ‘me, myself & I’! Het heeft geen zin om me druk te maken over zaken die ik niet kan beïnvloeden. Verspilde tijd en toch raakt het me wel. De ‘marketing- & bankmensen’ focussen ook op ‘me, myself & I’, ben ik arrogant te denken dat ik anders c.q. beter ben?

Geld is mogelijk het grote verschil. Ik zie geld als middel. Zij zien geld als doel. Mogelijk zien zij geld als middel voor het verkrijgen van macht – over anderen. Ik zie geld als middel voor het verkrijgen van macht over mezelf ofwel VRIJHEID en onafhankelijkheid.

Dit zijn wel ingewikkelde filosofieën, waar ik geen heldere uitkomst in zie. Behalve dan dat we het geld zouden kunnen afschaffen en weer terug gaan naar de ‘oervorm’; namelijk ruilhandel. Dan zien we weer de mens met; het talent, het vakmanschap en krijgen we weer connectie met waar het uiteindelijk om gaat:  de energie van de diversiteit die het leven verrijkt! Het gezien worden als belangrijk deel van het geheel in alle rollen die je hebt; als vrouw, moeder, minnares, kind, buurvrouw, collega, vriendin, partner, zus, tante, nicht, schoonzus, noem maar op….

Als ik daaraan denk, dan valt er nog veel te beleven in 2013 waaraan ik zelf positief kan bijdragen! Een heel warm en inspirerend 2013!!!!

Monique Suttorp

Column Monique Suttorp: Transpiratie

Wist je dat een welbekend gezegde onder kunstenaars is: ‘20% inspiratie & 80% transpiratie’. Dat betekent gewoon hard werken, hersenkrakend peinzend kijken… Wat zie ik, wat mis ik..? Lastig en geenszins zwaar als je ergens mee bezig bent waar je een uitdaging in ziet. Want een wit doek is een uitdaging die je aangaat… of niet. Startend met een idee en al werkend, merk je welke kant het opgaat. Soms is het net of het doek terug ‘praat’. Dat klinkt nogal vaag… het is veelal gewoon een kwestie van bewustzijn en onderbewustzijn met elkaar in samenspel: ‘mindboggling’

Een nieuw bedrijf is ook een soort wit doek, is mijn ‘voortschrijdend inzicht’. Na een inspirerende Woonbeurs-presentatie, veel enthousiaste mensen ontmoet! En dat tijdens deze recessie alleen al is fantastisch toch?! Mensen die veelal zeiden “wat een mooi concept”. Dat geeft ‘de burger moed’, oftewel mij dus. Om door te gaan op een onbekende weg, de mist tegemoet. (zie Fearlessness, mijn column 2 voor ZAPPnews)
Wat me ook trof was dat wij de bezoekers en de bezoekers ons zo inspireerden. Nieuwe mogelijkheden bieden en tegelijkertijd zelf ook uitgedaagd worden om een print op vinylbehang of iets dergelijks te gaan realiseren. Doen we even, denk ik dan, direct gebeld voor info, en dan denk je dat gaat soepel, dit moet kunnen en ook snel.
Maar na de beurs ‘reality kicks-in’; niets gaat vanzelf. Vreemd toch dat de dingen die eenvoudig lijken, bijna onmogelijk te realiseren blijken. Of ben ik misschien te optimistisch? Een mooie prijs/kwaliteit behang & board gevonden, alles doorgenomen, tests laten printen. Spannend, spannend; levering: dit kan echt niet! Het is alsof ik alle verf weer van mijn witte doek af kan schrapen, het duurt dus nog even ….. SHIT HAPPENS!

Dat witte doek brengt me naar de vraag: ‘hoe lang doe je over een schilderij?’. Hoe lang duurt het voordat je een bedrijf opgezet hebt dat soepel draait? De kunstenaars hoor je zeggen (in hun films) ”het is af wanneer het af is”. Het bedrijf is nooit af! Nooit compleet; alhoewel, begint daarom de kunstenaar dan weer met een nieuw doek? Omdat hij/zij niet heeft kunnen zeggen wat er allemaal te zeggen valt? Het houdt mij ‘van de straat’ zal ik maar zeggen.
Kent iemand die dit leest betaalbaar materiaal waar goed op te printen is, dat ook nog eens voordelig te transporteren is en tevens eenvoudig aan te brengen? Laat het me weten!!! Dit is mijn transpiratie op het moment…..

Tja, en dan te bedenken dat ik net ‘50 Shades of grey’ aan het lezen ben! Een heel andere interpretatie van transpiratie……

Monique Suttorp

COLUMN MONIQUE SUTTORP: ANKER IN ANGSTIGE TIJDEN

Wist je dat ‘Fearlessness’ een belangrijke rol gespeeld heeft in het opstarten van ZAPPART? Het idee is om kunst voor iedereen bereikbaar te maken en daarmee ga ik tegen de stroom in. Het werk is een soort van beeldboek en daarmee een subtiele herinnering aan ‘wat ik eigenlijk wil’. Als de kunstenaars goed hadden kunnen schrijven of praten waren ze schrijver of redenaar geworden, toch? De kern van een beeldboek ligt juist bij de vrije invulling! ANGST is hetgeen dat mij meestal weerhoudt om te doen wat ik het liefst zou willen doen. Angst voor falen, om veroordeeld te worden, er is zoveel angst. Angst openlijk of zoals meestal onuitgesproken in mijn gedachten. Dat duiveltje dat zegt; ‘wie denk je wel dat je bent, dat je dit kunt creëren’? Jeanne d’Arc is de subtitel van het werk. Zij ging in tegen de onverschilligheid en het egoïsme van de toenmalige heersers in Frankrijk. Goh… dat doen ze nooit meer tegenwoordig!  Ze wist wat ze wilde Vrijheid & Gelijkheid voor iedereen. Het recht om te zijn wie je bent! Misschien wel de eerste echte vrouwelijke leider J die gewoon ging doen waarin ze geloofde. Eerst sprak ze haar mening uit en het sloeg aan…… Soms hoor ik: ‘je bent een idealist, laat gaan’. Wat is er mis met Idealisme?  Heb gehoord: ‘je bent eigenlijk zo naïef als een zacht ei’. Nou ja, met heet water word ik vanzelf hard, dit soort opmerkingen sterken me alleen maar. Wat een onzin om je idealen te laten varen omdat je tegenslag kan verwachten! Toch is dit makkelijker geschreven dan gedaan, dus voor mij ‘Fearlessness’. Op het werk staat ze strijdbaar. Met het hoofd omhoog en de ogen dicht. Achter de oranje waas ‘springt’ een jonge vrouw, actie! Want zonder actie is willen wensen. Tevens kun je dit zien als ‘aanval’ echter met haar ogen gesloten en de ‘aanvaller’ achter de oranje waas is dit slechts schijn… Schijn bedriegt! Mij zegt dit: dat zijzelf (ofwel haar gedachten) haar grootste vijand zijn om te doen wat ze graag wil. Daarin herken ik mij… ‘Put your money where your mouth is’ een bekend gezegde, je hebt MOED nodig om te werken aan je droom en niet te blijven ‘praten over’. SHIT HAPPENS ook als je werkt aan je droom, je kunt het ‘naast je neerleggen’ als je weet waarom je het doet. Er is nog veel meer te zien op dit werk, de meest pure uitdrukking van verbazing bijvoorbeeld. Zolang ik mij kan verbazen kan ik blijven leren… dat kost geen geld en is onbetaalbaar! Daarom is dit werk voor mij een ‘kick in the butt’ energy provider! Monique – Idealist! PS: Mooie film over Jeanne d ‘Arc: Joan of Arc 1999

(NIET) AANKOMEN ALSJEBLIEFT!

‘Niet aankomen’ zei een goed oplettende moeder tegen haar zoon tijdens de drukbezochte Woonbeurs zaterdag. Nou heb ik persoonlijk al grote bewondering voor alle dames en heren, die een dag uittrekken om de hele Woonbeurs te bekijken, stand voor stand. Voor mensen die daarbij ook nog hun kind(eren) meenemen heb ik diep respect!

Deze goed oplettende moeder was uiterst relaxt en het ‘niet aankomen’ klonk dan ook  meer als een aanwijzing dan een waarschuwing. Ik ga naast deze jonge moeder staan en vertel haar zachtjes dat iedereen in onze stand nu juist wel overal aan mag komen…graag zelfs!
Ik vertel haar dit omdat ik juist de fun van het aanraken als deel van de beleving wil overbrengen. ‘Zachtjes’ omdat ik haar natuurlijk niet wil afvallen in haar op-zich-goed- getimede aansturing van haar zoon.

‘Je mag in déze stand wél overal aankomen’ zegt ze direct hardop tegen haar zoon. Hij kijkt, hoort, begrijpt en handelt….heel voorzichtig . Hij gelooft direct wat z’n moeder zegt, maar kijkt vragend in mijn richting. Ik begrijp z’n blik en nodig hem uit de schilderijtjes met z’n vingertoppen aan te raken en dan te vertellen wat de verschillen zijn in wat hij ziet en voelt.
Moeiteloos benoemt hij het verschil tussen canvas en doek. En een brede lach verschijnt op z’n gezicht. Aangemoedigd door z’n moeder (en mij) dwalen zijn ogen over de rest van de 10 meterlange standwand.

‘Toe maar, ga maar’ zegt z’n moeder, terwijl zij geniet van een lekker, welverdiend gratis kopje Nescafé van onze overburen.

Het leven zit vol mooie kleine geluksmomentjes, voor mij was dit er één; een kleine jongen, die geniet van kunst, zoals dat zou moeten: met alle zintuigen en zonder enkele schroom.  Een moeder die hem daarin de ruimte geeft en zelfs aanmoedigt en ik? Ik stond erbij en genoot er van 😉

 

 

Arianne Wienke

LACH, EEN GEDICHT VAN XoX

Wist je dat ZAPPART.COM niet alleen het beeldend werk van talent- en succesvolle kunstenaars uitgeeft, maar bijvoorbeeld ook andere kunstuitingen van de kunstenaars, zoals gedichten? Zo ook het volgende gedicht van XoX:

Lach

De lach is lief is leuk en liegt
De lach is hard besmuikt bedriegt
Lach verlegen, vol en vies
Lach van winst gelijk verlies

De lach is gek is kinds en vreemd
De lach is wezenloos ontheemd
Lach die bulderend overstemd
Lach bescheiden en gedempt

De lach die glimt van romantiek
De lach die klaarkomt van verdriet
Lach van vreemde sympathie
Schaterlach van puur plezier

De lach vaan spanning van verrassing
Lachen om een vreemdeling
Goeie mop of rare fratsen
Leedvermaak of stuiptrekking

Lach die lonkt en geil van lust
Terwijl die lach je liefjes kust

De lach gelegen in het hart
Mensen eigen ach gewoon apart
Mensen lach toch lekker hard

Kan er eigenlijk niet op wachten
Dat ik een keer een dier zie lachen.

 XoX

Reality kicks in

Het atelier van Jacques Tange ligt aan een pittoreske gracht in Schiedam. Zodra ik binnenkom word ik warm onthaald door prachtige kleurrijke kunstwerken. Niet alleen schilderijen, maar ook beelden en keramieke objecten. Naast het warme onthaal van de omringende kunst is er ook een warm welkom van de kunstenaar zelf.

Jacques is een opvallende verschijning als kunstenaar. Waar XoX schildert in een feloranje overall en Jeroen Staal lekker casual gekleed zit te schilderen,  is Jacques Tange een strak-in-‘t-pak-schilder. Zwarte broek en een bijpassende gilet typeren hem: dress to impress.

Om me heen kijkend zie ik de kunstwerken die veelal geschilderd zijn in rood, geel, blauw en groen. Die kleuren spatten dan ook van het doek door de duidelijke en bewuste contrasten, die Jacques in zijn werk aanbrengt.

Wanneer ik kijk naar het schilderij Lovers Paradise, zie ik –zonder de titel te kennen- een mooi liefdesverhaal in kleur: een man en een vrouw, stiekem weggelopen om te trouwen en voor altijd bij elkaar te zijn. Ze rennen hand-in hand hun geluk tegemoet.  Weg van alle negativiteit en drama. Absolute onvoorwaardelijke liefde. Kortom de perfecte blauwdruk voor een sprookje: er was eens… en ze leefden nog lang en gelukkig!

Dit klopt, maar wat ik echter niet zie in het schilderij is de dunne donkere streep aan de horizon. Een hint van mogelijk naderend onheil. En dan is het sprookje opeens een eigen leven gaan leiden en reality kicks in: get real!

Het mooie aan de stijl van Jacques is dat het zo eigen is , dat het zelf voor mij als leek direct herkenbaar is. Niet alleen de kleuren, maar ook de über-vrouwelijke vormen, de kenmerkende gezichten en een persoonlijke favoriet: het paard op wieltjes. Eigenlijk heb ik helemaal niets met paarden en toch word ik van deze erg vrolijk.  De paarden met wieltjes, vertelt Jacques, staan voor auto’s; hoe leuk is dat?!

Wanneer we verder lopen naar achteren is daar een ruim, licht atelier. Waar ik wederom mijn ogen uitkijk. Overal staan schilderijen; grote, hele grote en hele hele grote schilderijen!!

Wanneer de camera gaat lopen zit ik geboeid en geamuseerd te luisteren. Vol humor en op geheel eigen wijze vertelt Jacques zijn verhaal. Dat zal je vast en zeker beamen als je zijn kunstenaarsfilmpje hebt bekeken!

Arianne Wienke

Vertekend beeld

We starten de dag bij Jeroen Staal, die naast zijn talent voor schilderen ook een gevierd zeiler en meubelmaker is. Hij heeft voor zijn kinderen ontzettend coole slaapkamers ingericht. In de tuin spot ik een echt vette boomhut. Zo’n hut had ik als kind geweldig gevonden!

Zijn atelier is een bescheiden en efficiënte ingerichte ruimte boven in het huis. Aan de muur hangen een aantal werken uit verschillende series. Ook valt het mij op dat hij niet standaard op doek schildert. Het kunstwerk waar hij momenteel aan werkt is van houten latten die verticaal naast elkaar gerangschikt staan en niet plat tegen de muur, maar in een halfrond van de muur af naar je toekomt. Op dit houten kunstwerk zien we een stuk evolutie tot leven komen.

Achterin het ateliers hangen uitgezaagde groen met oranje kikkers aan de muur. Uiteraard zijn er naast deze creatieve uitingen ook “gewone” kunstwerken op doek. Stuk voor stuk werken met een prachtig verhaal. Een verhaal dat zijn oorsprong vindt in alledaagse dingen en waarnemingen van deze kunstenaar.

Omdat we niet allemaal tegelijk in deze ruimte kunnen zijn en ook nog goede opnames kunnen maken, verplaats ik me naar de kamer ernaast. Ik kan nu wel meeluisteren, maar niet meekijken…. dat is weer eens wat anders voor een keer.

De mannen zetten de camera, de verlichting en hun overige apparatuur neer. Mijn ogen dwalen door de knusse ruimte. Zat er bij Hans Kok 1 grote tuinkabouter onder de tafel. Hier rennen de goedgemutste mannetjes met volle kruiwagens over de plint van rechts naar links door de kamer.  Een grote paddenstoel staat in het midden van de muur, met uitnodigende deurtjes…. Stiekem open ik de deurtjes in de hoop te kunnen zien wat er in de kamer erachter, het atelier, gebeurt. Ook in deze kleurrijke, unieke en erg creatieve kinderkamer herken ik de hand van de meester. Wanneer de deurtjes open zijn zie ik mezelf in een spiegel. Hoezo word ik even geconfronteerd met mezelf?!

Het valt me al luisterend op dat Jeroen een denker is wanneer hij praat, terwijl in zijn schilderijen juist zoveel gevoel ligt. Achter elk schilderij zit een idee, maar is met veel liefde en toewijding geschilderd en sfeer is bijna tastbaar door het kleurgebruik. Voor mij een bijzondere samenwerking van hoofd en hart, die ik persoonlijk niet zo snel van een kunstenaar zou verwachten. He proved me wrong! 🙂

Klein geluk

Het weer doet feilloos wat de weerman het heeft opgedragen. Het is koud en winters. Alle kleur is uit de lucht verdwenen als we aankomen bij XoX, ofwel Hans Kok.

Na een aantal steile trappen omhoog te zijn geklommen, komen we in een soort huiskamer, die XoX gebruikt als atelier. De kachel staat te loeien en het is er heerlijk warm, terwijl buiten de wolken hard bezig zijn om de eerste sneeuwvlokken naar buiten te persen.

Dit huiskamer atelier is niet alleen een werkplek maar ook een plek vol inspiratie. Het atelier is gevuld met kleur. Er staat een kolom in de kamer die volledig is opgebouwd uit kunstwerken uit de serie `smile”.  Lachende gezichten kijken je vanuit elke hoek van de kamer aan. Als ik al niet vrolijk zou zijn geweest, werd ik het hier spontaan.  Een lage tafel is een showcase van schilderspullen als kwasten en verf. Op die zelfde lage tafel staan ook kleine snuisterijen, zoals een in felle kleuren beschilderde bloempot, foto’s, stenen en beeldjes. De tafel biedt eveneens plaats aan een kleurrijke tuinkabouter die er onder verscholen staat. Een feest voor het oog en een bron van inspiratie. En juiste deze showcase maakt dat dit huiskamer-atelier nog huiselijker aanvoelt.

De witte muur naast de deur wordt door XoX als schilder-muur gebruikt, daarop hangt het schilderij waar hij momenteel aan werkt. In diep donkerblauw en fel oranje spat deze voorstelling van het doek.

De camera’s gaan draaien en Hans vertelt over hoe hij tot de serie ‘Smile’ is gekomen. Wat een ontroerend verhaal. Vanuit een gebroken hart, naar een gulle lach.  Zo werkt het schilderen blijkbaar ook helend voor de ziel en brengt het daarna vooral plezier voor de toeschouwer. Dat geldt zeker voor deze serie Smile, waarbij kleur en plezier je tegemoet rennen.

Buiten wordt het steeds grijzer en kleurlozer, maar binnen is het warm en kleurrijk! Wanneer ik na een voor mij erg indrukwekkende dag in de trein naar huis zit ben ik gewoon gelukkig. Het feit dat heel Nederland, inclusief ikzelf, hartstikke vaststaat, omdat de eerste sneeuwbui Nederland onder een witte deken toestopt, deert me niet Ik heb er geloof ik meer dan 4 uur over gedaan om thuis te komen, maar mijn dag was niet kapot te krijgen.